Wystawę „Gravity Carnation”, na której prezentowane są prace sześciu artystów, można oglądać w Galerii Pilot: Inspired by Cansever...

Na wystawie znalazły się prace Ece Ağırtmış, Eymena Aktela, Buraka Aty, Meliha Çebiego, Hazal Özgür i Ecem Yüksel. Prace prezentowane na wystawie, czerpiące ze wspomnień z dzieciństwa i szczegółów życia codziennego, skłaniają do refleksji nad zagadnieniami takimi jak tożsamość, pamięć, nieświadomość społeczna, wpływ technologii i ewolucja ekspresji artystycznej.

Na wystawie dzieła sześciu artystów, których łączy wspólny temat, nie konkretny temat, ale różne podejścia językowe i artystyczne, przekazywane są z rąk do rąk, jak „wtedy goździk przechodzi z rąk do rąk” w wierszu Cansevera, a czas, praca, przypływ i odpływ codziennego życia oraz wpływ ery cyfrowej i społeczeństwa konsumpcyjnego na ludzi przekazywane są z rąk do rąk.

Punktem wyjścia tej wystawy są wieloletnie relacje artysty Ece Ağırtmışa, którego dzieła można zobaczyć na wystawie, i dyrektorki Galerii Pilot, Azry Tüzünoğlu. Zapytaliśmy Tüzünoğlu, skąd wzięła się nazwa wystawy i jak to się stało, że pod tą nazwą zebrano dzieła różnych artystów.

SKUPIENIE SIĘ NA POKOLENIU

Jak powstały prace pokazane na wystawie?

Łączenie prac na wystawę przebiegało nieco inaczej, niż robiliśmy to dotychczas. Prace prezentowane na wystawie zostały wybrane spośród prac i dzieł artystów, którymi Ece Ağırtmış dzieliła się ze mną w wiadomościach, które na przestrzeni czasu do mnie wysyłała. Ece i ja dzielimy się wieloma informacjami na Instagramie, WhatsAppie, a stamtąd na różnych nośnikach. Czasem róg dzieła, jego podstawa, czasem sposób zawieszenia, użyte farby przyciągają naszą uwagę, a do mnie i do niego w ciągu dnia wysyłane są niezliczone wiadomości. Zrozumiałem, że te wiadomości, przekazywane od ponad trzech lat, są w rzeczywistości wyrazem postawy, która próbuje zrozumieć świat znaczeń Ece, a także to, na co patrzy dane pokolenie, w jaki sposób i dlaczego. Ece opisywała to pokolenie artystów poprzez pryzmat swoich przyjaciół (niektórych znaliśmy, niektórych nie). Spośród tej korespondencji, która obejmowała prawie 200 artystów z Turcji i zagranicy, Ece i ja postanowiliśmy skupić się na sześciu artystach. Ponieważ zmniejszenie skali jest konieczne z punktu widzenia relacji z przestrzenią i ponieważ uważamy, że konieczne jest zapoznanie się z różnymi dziełami tego samego artysty, aby stworzyć okazję do zaobserwowania punktów wspólnych i wzajemnych odniesień między tymi artystami...

„OCEANY NIEŚWIADOMOŚCI”

Co łączy „Gravity Carnation” Edipa Cansevera z wystawą?

Myślałem nad tytułem wystawy „Przyjaciele Ece”, ale Ece zapytała, czy mógłby być bardziej inkluzywny... „Gravitational Carnation” to wiersz Edipa Cansevera, który bardzo mi się podoba. Uważam, że to jeden z najdziwniejszych wierszy w języku tureckim. Nie potrafię powiedzieć, czy dokładnie rozumiem jego przesłanie. Ta metafora goździków przekazywanych z rąk do rąk wydała mi się metaforą mogącą przekazać widzialne i niewidzialne dzielenie się między artystami. Goździk, rodzaj miłości, wartości, inspiracji, iskierka, którą być może można znaleźć w korytarzach pamięci społecznej. Na wystawie zauważysz pomalowane na różowo domy, amfory, oceany i ciche demony nieświadomości, koty, psy, gołębie i różne zwierzęta wędrujące po płótnach artystów. Myślę, że to goździk jest tym, co się zauważa.